Σε προηγούμενη ανάρτηση μας είδαμε τους μύθους που ακολουθούν την προέλευση της χάρτινης ταινίας στο δαχτυλίδι των πούρων (http://www.cigarsgalaxy.gr/mithoi-kai-pragmatikotita-gia-xartina-daxtilidia-sta-poura). Από την πρώτη ταινία που τοποθετήθηκε σε πούρο μέχρι σήμερα έχει διανυθεί ένα εκπληκτικό μονοπάτι που αξίζει να το γνωρίσουμε.
Εκτός από τον προφανή λόγο της αυθεντικότητας για την εφαρμογή της χάρτινης ταινίας στα δαχτυλίδια των πούρων, σημαντικό ρόλο στη διατήρησή της έπαιξε και η προτίμηση των καταναλωτών που σαφώς την ευνοούσε.
Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) έγιναν το κέντρο παραγωγής πούρων με χιλιάδες μικρές βιοτεχνίες κατασκευής που είχαν ετήσια παραγωγή εκατομμυρίων πούρων. Επειδή όμως τα περισσότερα πούρα που παράγονταν στις ΗΠΑ ήταν πιο χαμηλής ποιότητας και ανταγωνίζονταν στις τοπικές αγορές για πενταροδεκάρες, οι κατασκευαστές βρήκαν περιττό το κόστος τοποθέτησης ταινίας δαχτυλιδιού.
Περί τα 1900, όμως, 4 στους 5 Αμερικανούς κάπνιζαν πούρα και ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών έγινε αδυσώπητος. Και καθώς το κόστος εκτύπωσης για τις χάρτινες ταινίες στα πούρα μειώθηκε (μπορούσες να προμηθευτείς πολύ ελκυστικές ταινίες δαχτυλιδιού με μόνο 70 σεντς τη χιλιάδα) πουλήθηκαν περίπου 2 εκατομμύρια ταινίες μέσα σε ένα χρόνο μόνο στις ΗΠΑ. Κυκλοφορούσαν κατάλογοι με εκατοντάδες επιλογές στο σχεδιασμό, μειώνοντας το κόστος, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται παρόμοιες ταινίες σε δεκάδες διαφορετικά μεταξύ τους πούρα. Ακόμα και πιο φθηνά πούρα μπορούσαν τώρα να φέρουν όμορφες και γεμάτες χρώμα ταινίες, όπως αυτές που χρησιμοποιούσε η εταιρεία Tansil της Νέας Υόρκης που χρησιμοποιούσε μια απομίμηση των κλασικών ταινιών της Κουβανέζικης Punch.
Προπολεμική Διαφήμιση Πούρων
Οι ταινίες στην Ευρώπη πωλούνταν τυπικά ως μέρος ενός σετ που περιλάμβανε εξωτερικές και εσωτερικές ετικέτες για τα κουτιά, φινίρισμα, πλαϊνές ετικέτες και ταινίες δαχτυλιδιού που προωθούνταν ως πακέτο. Κάποιοι κατασκευαστές πούρων στις ΗΠΑ που ήθελαν να ξεχωρίζουν επέλεγαν ξεχωριστά το κάθε στοιχείο της συσκευασίας τους, συχνά συνεργαζόμενοι με 5 διαφορετικούς εκτυπωτές για να προμηθευτούν ετικέτες, ταινίες δαχτυλιδιού, πλαϊνά, εσωτερικό χαρτί και φινίρισμα.
Συλλογή από Χάρτινα Δαχτυλίδια Πούρων
Οι ταινίες παραδίδονταν κομμένες και τυλιγμένες σε δεσμίδες των 100. Τα πούρα τυλίγονταν, ωρίμαζαν, περνούσαν την διαδικασία της διαλογής και συσκευάζονταν σε κουτιά που ξανανοίγονταν για να τοποθετηθούν οι ταινίες δαχτυλιδιού (κυρίως από γυναίκες εργάτριες). Παραδοσιακά οι εργάτες τοποθετούσαν τις ταινίες με το χέρι και τις ασφαλίζαν απλώνοντας φυτική κόλλα με το τρίτο δάχτυλο του χεριού τους (η διαδικασία εξακολουθεί να είναι σχεδόν η ίδια ακόμα και σήμερα). Αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο απλή όσο ακούγεται γιατί όλες οι ταινίες έπρεπε να τοποθετηθούν ακριβώς στο ίδιο ύψος σε όλα τα πούρα ενώ η κόλλα δεν πρέπει να ξεχειλίζει κάνοντας την ταινία να κολλήσει στο πούρο προκαλώντας ζημιές στο wrapper του όταν αφαιρεθεί. Σε πολιτείες των ΗΠΑ που παράγονταν πούρα, όπως η Νέα Υόρκη και η Πενσυλβάνια, συνηθίζαν να προσλαμβάνουν παιδιά τα οποία μετά το σχολείο ασχολούνταν με τη λιγότερο απαιτητική δουλειά της συσκευασίας των πούρων σε ζελατίνη ή σωληνάρια.
Περίπου 2 εκατομμύρια ταινίες δαχτυλιδιού ετησίως, εκείνη την περίοδο, κατέληγαν πεταμένες σε τασάκια, στο πάτωμα ή πετάγονταν με τα καπνισμένα πούρα στα σκουπίδια. Τότε ήταν που η συλλογή ταινιών από πούρα έγινε μανία και οι εταιρείες πούρων πουλούσαν πλήρη σετ από πολύχρωμες ταινίες για μία δεκάρα ενώ προνοητικοί καπνοπώλες, ως μία μορφή προωθητικής ενέργειας, χάριζαν άλμπουμ για τις συλλογές αυτές.
Κατάλογος Δώρων για τη Συλλογή Δαχτυλιδιών από Πούρα
Διαφήμιση Ανταλλαγής Δαχτυλιδιών από Πούρα
Σε μία προσπάθεια να νικήσει τον ανταγωνισμό, η εταιρεία American Cigar Co, προσέφερε προνόμια που μπορούσε κάποιος να ανταλλάξει με ταινίες από πούρα. Σε έναν μεγάλο και πολυτελή κατάλογο του 1904 βλέπουμε ασημένια παιδικά αντικείμενα ή κουμπιά για κολάρα να ανταλλάσσονται με 50 ταινίες ενώ με 180.000 ταινίες μπορούσες να αποκτήσεις ένα παιδικό πιάνο. Με 44.000 ταινίες μπορούσες να αποκτήσεις πλήρες σετ επίπλων (4 τεμαχίων) από σφενδάμι για το υπνοδωμάτιο ενώ μια βόλτα με άμαξα αντιστοιχούσε σε 32.000 ταινίες και μια καινούργια μπάλα ποδοσφαίρου σε μόνο 1.200. Και αν είχες επιστημονικές ανησυχίες τότε με 600 ταινίες από πούρα αποκτούσες ετήσια συνδρομή στο περιοδικό Scientific American. Για διευκόλυνση των καταναλωτών στην συλλογή των ταινιών μπορούσαν να αναμιχθούν ανάμεσα στις ταινίες από τις 28 μάρκες πούρων που είχε η εταιρεία ακόμα και μεταλλικές ετικέτες από τον καπνό μασήματος που διακινούσε ή χάρτινα κουπόνια από τον καπνό και τα τσιγάρα. Δεν ήταν, λοιπόν, σπάνιο το φαινόμενο παιδιών που προσπαθούσαν να μαζέψουν τις 150 ταινίες δαχτυλιδιού από πούρα που χρειάζονταν για να ανταλλάξουν με ένα γάντι του μπέιζμπολ σε ένα από τα 20 κέντρα εξαργύρωσης που ήταν διασκορπισμένα σε όλη την Αμερική.
Ετήσιοι Κατάλογοι Δώρων της American Company Co
Οι ταινίες που δεν παραδίδονταν για ανταλλαγή συχνά χρησιμοποιούνταν για ντεκουπάζ (decoupage). Το ντεκουπάζ είναι μια διακοσμητική τεχνική που χρησιμοποιεί χάρτινα μοτίβα για να αλλάξει την όψη αντικειμένων και η χρήση ταινιών από πούρα για την εφαρμογή της κορυφώθηκε την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα. Μπορούσες να βρεις συμβουλές σε περιοδικά για το πως να καλύψεις τασάκια, βάζα ή άλλα αντικείμενα χρησιμοποιώντας ταινίες από πούρα ενώ οι πιο φιλόδοξοι περνούσαν ολόκληρες εβδομάδες προσπαθώντας να καλύψουν προσεκτικά καρέκλες, τραπέζια ή ακόμα και ολόκληρες τραπεζαρίες, με ταιριαστές ταινίες.
Τραπέζι Καλυμμένο απο Ταινίες Πούρων με την Τεχνική Ντεκουπαζ
Γυάλινο Πιάτο Καλυμμένο απο Ταινίες Πούρων με την Τεχνική Ντεκουπαζ
Τασάκι Καλυμμένο απο Ταινίες Πούρων με την Τεχνική Ντεκουπαζ
Humidor Καλυμμένο απο Ταινίες Πούρων με την Τεχνική Ντεκουπαζ
Η μόδα αυτή τελείωσε όταν τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 έκλεισαν δεκάδες χιλιάδες βιοτεχνίες παρασκευής πούρων στις ΗΠΑ. Η ζήτηση και ο ανταγωνισμός μειώθηκαν και μαζί και η ποικιλία των διαφορετικών μαρκών και έτσι χάθηκε σιγα-σιγά και το ενδιαφέρον για τις ταινίες των πούρων. Πλέον το χόμπι της συλλογής ταινιών από πούρα στις ΗΠΑ πεθαίνει ενώ σήμερα έχουν απομείνει μόνο ελάχιστοι νοσταλγοί που εξακολουθούν να τις συλλέγουν και κάποιοι από αυτούς συνεχίζουν να ψάχνουν για καινούργιες προσθήκες στις συλλογές τους.
Συλλογή από Ταινίες Δαχτυλιδιών
Στην Ευρώπη, η συλλογή ταινιών από πούρα, ανθίζει ακόμα. Κάποιοι Ευρωπαίοι εκτυπωτές και κατασκευαστές πούρων εξακολουθούν να πωλούν πολύχρωμες ταινίες σε αρκετά χαμηλές τιμές. Και παρόλο που υπάρχουν ενεργά κλαμπ για συλλέκτες ταινιών από πούρα στην Ισπανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Αυστραλία, οι τιμές τους εξακολουθούν να είναι χαμηλές.
Συλλογή από Ταινίες Δαχτυλιδιών
Μοιραία, η ύπαρξη της ταινίας στα πούρα, έγειρε το ερώτημα του αν θα πρέπει να αφαιρείται ή όχι. Υπάρχουν διάφορες απόψεις όσον αφορά τους «κανόνες συμπεριφοράς» σε σχέση με τις ταινίες στα πούρα. Οι κανόνες συμπεριφοράς του 19ου αιώνα στην Αγγλία (την χώρα από όπου προέρχονται οι περισσότεροι κανόνες συμπεριφοράς) υποδείκνυαν ότι μόνο τα μέλη των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων άφηναν τις ταινίες πάνω στα πούρα. Αυτοί οι κανόνες όμως μπορούσαν να παραβιαστούν στην περίπτωση που ένα πούρο ήταν εξαιρετικά υψηλής ποιότητας και ο καπνιστής ήθελε να το επιδείξει στην παρέα του. Οι περισσότεροι καπνοπώλες στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι η αφαίρεση της ταινίας είναι προσωπική επιλογή και συμφωνούν ότι το 70% των καπνιστών ακολουθεί την παράδοση που προτάσσει ότι πρέπει να αφαιρούνται. Οι περισσότεροι πωλητές πούρων δήλωσαν ότι αφαιρούν τις ταινίες από τα πούρα εκτός από τις περιπτώσεις που καπνίζουν τα δικά τους πούρα, ως μια μορφή άτυπης και ανέξοδης διαφήμισης.
Υπάρχουν κατασκευαστές πούρων που συμβουλεύουν τους καπνιστές να αφήνουν τις ταινίες για να μην καταστρέψουν τα ντελικάτα πούρα αφαιρώντας τες. Από την άλλη, οι έμπειροι καπνιστές που δεν έχουν ανάγκη να εντυπωσιάσουν κανέναν τις αφαιρούν χωρίς δεύτερη σκέψη. Διάφοροι αρθρογράφοι παροτρύνουν τους καπνιστές να αφαιρούν τις ταινίες από τα πούρα τονίζοντας ότι έτσι δεν θα δίνουν την εντύπωση του νεόπλουτου.
Ο Davidoff θεωρεί την αφαίρεση της ταινίας προσωπική επιλογή θεωρώντας ότι δεν είναι ντροπή να την αφήνεις στο πούρο στην εποχή μας ενώ ο ίδιος αφαιρεί την ταινία αφού έχει καπνίσει λίγο από το πούρο του και πλέον έχει ανάψει καλά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο η κόλλα στην ταινία ζεσταίνεται και χαλαρώνει και έτσι αφαιρείται πιο εύκολα.
Η διαμάχη για την αφαίρεση ή όχι της ταινίας μοιάζει χωρίς τέλος και λογική και διαρκεί αιώνες τώρα. Και οι ταινίες των πούρων εξακολουθούν να είναι μικρά έργα τέχνης για πολλούς ή ένδειξη κύρους για κάποιους άλλους.
*Για το άρθρο αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο «Handbook of American Cigar Boxes» του Tony Hyman, που ασχολείται με την ιστορία των Κουβανέζικων πούρων και είναι συλλέκτης αντικειμένων σχετικά με τα πούρα εδώ και 42 χρόνια.
